จุฬาฯ รุกกลยุทธ์ “ปลูกต้นไม้-ได้เห็ด” จูงใจเกษตรกรน่านและสระบุรี ร่วมรักษ์ป่า

ผืนป่าในประเทศไทยมีจำนวนลดน้อยลงอย่างน่าใจหาย หลายแห่งกลายเป็นเขาหัวโล้นและพื้นที่ป่าเสื่อมโทรมที่ดูจะสิ้นหวังในการฟื้นฟู แม้ที่ผ่านมา หลายภาคส่วนจะพยายามรณรงค์ให้มีการปลูกป่าทดแทน แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เนื่องจากการปลูกป่าใช้ระยะเวลานาน และที่สำคัญ ต้องการความร่วมมือจากชาวบ้านในพื้นที่ในการร่วมปลูกและดูแลรักษาป่าอย่างต่อเนื่อง อาจารย์คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และศูนย์เครือข่ายการเรียนรู้เพื่อภูมิภาค จุฬาฯ จึงพยายามหาแนวทางที่จะสร้างแรงจูงใจและดึงให้ชาวบ้านมาเป็นแนวร่วมผู้ปลูกและพิทักษ์ป่า

และคำตอบของโจทย์นี้อยู่ที่ราเอคโตไมคอร์ไรซา university in bangkok

“เราให้ชาวบ้านปลูกป่าประเภทไม้วงศ์ยาง ซึ่งนอกจากจะได้ต้นไม้ที่จะเติบใหญ่เป็นป่าในอนาคตแล้ว ยังได้ “เห็ด” หลายชนิดที่ขึ้นบริเวณรากต้นไม้เป็นผลพลอยได้ ช่วยเพิ่มช่องทางหาเลี้ยงชีพให้ชาวบ้านและเกษตรกรไทย” ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.นพดล กิตนะ ผู้อำนวยการศูนย์เครือข่ายการเรียนรู้เพื่อภูมิภาค จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เผยถึงความสำเร็จในการดำเนินโครงการฟื้นฟูระบบนิเวศ ในพื้นที่ป่าที่ จ.น่าน และ จ. สระบุรี ด้วยนวัตกรรมกล้าไม้ที่มีราเอคโตไมคอร์ไรซา

จุดเริ่มต้นนวัตกรรมกล้าไม้ราเอคโตไมคอร์ไรซาฟื้นฟูป่า

จังหวัดน่านเป็นหนึ่งในจังหวัดทางภาคเหนือที่เคยมีป่าไม้อุดมสมบูรณ์ แต่ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ผลพวงจากการพัฒนาสมัยใหม่ทำให้พื้นที่ป่าถูกบุกรุกทำลายจนกลายเป็นป่าเสื่อมโทรม พื้นที่ของจุฬาฯ กว่า 2,000 ไร่ ในอำเภอเวียงสา จังหวัดน่าน ที่เคยเป็นป่าเต็งรังก็เช่นกัน

ผศ.ดร.นพดล จากศูนย์เครือข่ายการเรียนรู้เพื่อภูมิภาค จุฬาฯ เผยว่าแนวคิดในการฟื้นฟูป่าเริ่มมาตั้งแต่ปี 2551 ที่มีโครงการวิทยาพื้นถิ่น เพื่อศึกษาวิจัยการแก้ปัญหาสิ่งแวดล้อมในเชิงการประยุกต์ใช้ในเวลานั้น ได้ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.จิตรตรา เพียภูเขียว ภาควิชาพฤกษศาสตร์ คณะวิทยาศาสตร์ จุฬาฯ มาวิจัยและทดลองใช้กล้าไม้ที่มีรา “เอคโตไมคอร์ไรซา” เพื่อฟื้นฟูป่าที่จังหวัดน่าน

“เราเริ่มต้นจากการเพาะเลี้ยงราเอคโตไมคอร์ไรซาในห้องปฏิบัติการ แล้วนำไปขยายใส่ให้กับกล้าไม้วงศ์ยางที่เรือนเพาะชำ หลังจากปลูกต้นไม้วงศ์ยางได้ 4-5 ปี ก็มีเห็ดขึ้นบริเวณรากต้นไม้ ต่อมาในปี 2554 เราจึงขยายผลมาทำโครงการวิจัยในพื้นที่ของจุฬาฯ ใน จ.สระบุรี ซึ่งพื้นที่ป่าเสื่อมโทรมถูกบุกรุกทำลายเช่นกัน” ผศ.ดร.นพดล กล่าว

ไมคอร์ไรซา กับ ต้นไม้ ความสัมพันธ์ที่แยกกันไม่ได้ในระบบนิเวศ

ผศ.ดร.จิตรตรา ผู้เชี่ยวชาญและศึกษาเกี่ยวกับราไมคอร์ไรซามากว่า 20 ปี อธิบายถึงความพิเศษของราชนิดนี้ว่า “ไมคอร์ไรซา (Mycorrhiza) มีที่มาจากคำว่าไมคอร์ที่แปลว่า “รา” กับไรซาที่แปลว่า “ราก” ไมคอร์ไรซาจึงหมายถึงความสัมพันธ์ระหว่างรากับรากพืชแบบพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน เชื้อราไมคอร์ไรซาจะหาน้ำและแร่ธาตุต่าง ๆ ส่งให้พืช ในขณะที่พืชก็สังเคราะห์แสงแล้วสร้างอาหารส่งลงมายังรากซึ่งมีเส้นใยราอยู่รอบ ๆ”

นอกจากราจะหาอาหารให้พืชแล้ว ยังทำให้พืชแข็งแรง ช่วยป้องกันอันตรายจากเชื้อจุลินทรีย์ที่เป็นสาเหตุของโรคพืชอีกด้วย และพบว่าพืชที่มีราไมคอร์ไรซาอาศัยอยู่จะเจริญเติบโตได้ดี ทนแล้ง ทนต่อความเป็นกรดด่างของดินได้ ทำให้พืชมีอัตราการรอดตายสูง” จากรายงานการศึกษาวิจัยปัจจุบันทำให้ทราบว่าไมคอร์ไรซามีบทบาทสำคัญมากกับระบบนิเวศป่า ทั้งนี้เนื่องจากเส้นใยราไมคอร์ไรซาใต้ดินที่แผ่ขยายไปทั่วผืนป่าเป็นเครือข่ายที่ต้นไม้ในป่าใช้สื่อสารซึ่งกันและกันทั้งเรื่องของอาหาร สารเคมีต่างๆ ที่ใช้ในการเจริญเติบโตและการอยู่รอด หรือที่เรียกว่า “Wood Wide Web” ทำให้เราทราบว่าต้นไม้ในระบบนิเวศป่ามีการติดต่อสื่อสารหรือคุยกันผ่านสายใยของราไมคอรไรซานี้เอง

ไมคอร์ไรซาสามารถแบ่งเป็นสองประเภท ได้แก่ เอคโตไมคอร์ไรซา (ectomycorrhiza) เป็นราที่เจริญอยู่รอบรากพืชและรอบๆ เซลล์รากพืช และ เอ็นโดไมคอร์ไรซา (endomycorrhiza) เป็นราที่เจริญอยู่ในเซลล์พืช

“เอคโตไมคอร์ไรซามีความสำคัญต่อระบบนิเวศ โดยอยู่อาศัยร่วมกับรากพืชจำพวกไม้ป่า เช่น ไม้วงศ์ยาง (Dipterocarpaceae) เช่น ยางนา ยางแดง เหียง ตะเคียน พลวง พะยอม เต็ง รัง ฯลฯ ไม้วงศ์ก่อ (Fagaceae) วงศ์สนเขา (Pinaceae) และวงศ์ยูคาลิปตัส (Myrtaceae) และยังเป็นราที่สร้างดอกเห็ดซึ่งเป็นโครงสร้างสืบพันธุ์แบบอาศัยเพศของรากลุ่มนี้ โดยอาศัยความชื้นและอุณหภูมิที่เหมาะสมในการเจริญขึ้นมาเป็นดอกเห็ด สร้างสปอร์แพร่ขยายพันธุ์ต่อไปเป็นวัฏจักรหมุนเวียนไป” ผศ.ดร.จิตรตรา อธิบาย